Oksijen yokluğunda görülebilecek sorunlar:
0 -1. dakikada kardiyak hassasiyet (aritmi vb.),
1 -4. beyinde hasara eğilim,
4 -6. beyin hasarı başlar,
6 -10. beyin hasarı artar,
10 + geri dönüşsüz beyin hasarı oluşur.
Ventilasyon, havanın atmosferden akciğerlere ve akciğerlerden atmosfere
hareketini ifade eden bir terimdir. Ventilasyon sürecinde havanın hareketi, temel
olarak akciğerler ve atmosfer arasındaki hava basıncı farklılığına bağlıdır.
Ventilasyon süreci inspirasyon ve ekspirasyon olmak üzere iki aşamada
gerçekleşir.
1. İnspirasyon (Soluk Alma): Havanın akciğerlere çekilmesidir. İnspirasyon aktif
bir süreç olup göğüs kafesi ve kasların hareketiyle gerçekleşir. İnspirasyon
sırasında diyafragma kasılarak alçalır ve göğüs boşluğunun dikey boyutunu
hacim olarak artırır. Aynı anda kostalar (kaburgalar) da yukarı ve dışa doğru
hareket ederek göğüs boşluğunun hacminin transvers olarak artmasını sağlarlar.
Boyle-Mariotte Kanununa göre bir gazın hacmi artınca, basıncı düşer.
İnspirasyon sürecinde de bu fizik kuralı geçerli olur ve hacim arttığı için
genişleyen akciğerlerdeki hava basıncı, atmosfer basıncına göre daha düşük
olduğundan hava akciğerlere dolar.
2. Ekspirasyon (Soluk Verme): Akciğerlerdeki havanın dışarı atılmasıdır.
İnspirasyon sırasında kasılmış olan diyafragma gevşeyerek yükselir ve göğüs
hacmi azalır. Kostalarda aşağı ve içe hareket ederek göğüs boşluğunun transvers
hacmini azaltır. Akciğerlerin hacmindeki azalma, akciğerdeki hava basıncını
arttırır ve atmosfer basıncından daha yüksek olduğu için hava atmosfere verilir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder